Zeeheldenvariaties: Over het IJ en Grachtenfestival 2015
‘Elke zeeheld heeft een thuis’
Een meisje even exotisch als koffie, twee idealisten in een tent op zolder en een man die zich stuk bijt op steen: tijdloze zeehelden op zoek naar een thuis. Ontdek in dit muzikale drieluik hoe werkgebouw het Veem transformeerde van pakhuis via krakersparadijs tot kunstenaarskantoor.
Fragment
| MARTHA | ook zeehelden hebben een thuis, vergis u niet Hoe dikwijls hangen ze niet over een reling Met klam zweet en een blauwe bek De kok en zijn vis te vervloeken Terwijl het eigenlijk, en dit blijft tussen ons, Een diepgeworteld gevoel van heimwee is Dat zich via hun maag een weg naar buiten vecht Want hoe ver de zee ze ook dragen zal Ergens staat hun bed, kookt hun vrouw En hoe vaak ze haar ook vergeten Wanneer spleetvormige ogen en gitzwarte haren hen de adem benemen Ergens roert zich het besef van een thuis Het begint in hun tenen met een lichte tinteling Werkt zich omhoog tot de knieën knikken En wanneer die maag begint te knijpen, dan is de weg naar het hart nog kort En dan begint het missen Begrijp me niet verkeerd: We spreken hier over bonkige zeehelden, zoutwatergespuis, Dus u begrijpt dat het missen zich vertaalt in handen Handen die net iets sneller lading lossen, handen die ongeduldig zeilen laten vieren, handen die ’s nachts verkrampt bidden voor een gunstige wind, handen dus: gekloofd en zonverbrand, die trillend een verrekijker omvatten tot ogen de haven herkennen die hun hart doet opspringen: in de verte gloort het Veem, een gouden paleis aan de horizon Nog even, heel even, dan verankeren zeebenen op vaste grond Dragen al het goede wat de wereld te bieden heeft Het pakhuis in, slaan het op op eindeloze zolders: Koffie op 4d, tabak op 1a Exotische rijkdom die haar weg zal vinden, porseleinen koffiekopjes in want wat goed is komt van ver Nog even, heel even, nog enkele meters zee Alle mannen op het dek, alle ogen op die kleine stip die groter en groter wordt tot je haar haast kunt aanraken Handen slaan op schouders, mondhoeken krullen zich Want hoezeer ze de zee ook liefhebben: elke zeeheld heeft een thuis |